جراحي زيبايي بزرگ كردن پستان
در حال حاضر هزاران محصول تجاري از كرم هاي ويژه تا تمرين هاي خاص وجود دارند كه ادعا مي كنند مي توانند سينه هاي شما را بزرگتر نمايند و حتي در بعضي از تبليغات نيز فراورده هايي معرفي مي شوند كه توان انجام اين كار مهم را در زمان بسياركوتاه دارند! لازم است بدانيد كه مصرف اينگونه پماد ها و يا تزريق اين آمپول ها موقتي بوده و تا مدت زمان كوتاهي مثلا حدود يك ماه اثر دارد. گونه اي از جراحي ها هم با قرار دادن لايه اي اسفنجي زير پوست سينه، آن را تا يكسال بالا نگه مي‌دارد ولي اين مواد که خیلی زود جذب بدن خواهند شد و در نتیجه اقداماتی موقتي هستند. ايراد مهمتري که این گونه اقدامات دارند خطرات احتمالي آن ها مانند احتمال افزايش ميزان سرطان پستان و يا واكنش هاي غير قابل پيش‌بيني نسج بدن به اين تركيبات است. بیابراین به اين نتيجه خواهيد رسيد كه بي جهت به اين موارد اعتماد نكنيد و سلامت خود را به مخاطره نياندازيد!
حقيقت اين است كه تنها يك راه مطمئن براي بزرگتر كردن سينه ها وجود دارد، و آن عبارت است از جراحي
بزرگ کردن پستان ها یکی از شایع ترین اعمال جراحی زیبایی مورد در خواست بانوان است. طبق آمار حدود سه میلیون زن در سراسر دنیا در 35 سال اخیر پروتز پستان گذاشته اند. علل مهم درخواست جراحي بزرگ كردن پستان ها شامل موارد زير است:
▬ برخي از بانوان در حالي كه پستان هايي با شكل و اندازه طبيعي دارند احساس خوبي نسبت به اين عضو خود ندارند و ترجيح مي‌دهند پستان هايشان بزرگتر باشد.
▬ عده كمي از درخواست كنندگان، بيماري خاصي دارند كه در طي آن پستان هاي آنها رشد واقعي و طبيعي نداشته است. در واقع اين افراد به علت ابتلا به بيماري خاص كانديد جراحي هستند، اگر چه اين كار باعث زيباتر شدن پستان ها نيز مي شود و از اين نظر عمل جراحي آنها جزو اعمال جراحي زيبايي محسوب ميشود.
▬ بسياري از بانوان با افزايش سن يا شيردهي دچار تغيير شكل پستان و افتادگي آن شده اند كه براي آنها خوشايند نيست و بنابراين درخواست بالا كشيدن يا بزرگ كردن پستان را دارند.
▬ در برخي موارد بيماران قبلا به هر علت از جمله سرطان پستان تحت عمل جراحي قرار گرفته اند و پستان هايشان كوچك شده است. در اين موارد آنان درخواست بازگرداندن اندازه و شكل طبيعي را به عضو خود دارند.
به هر دليلي كه درخواست جراحي بزرگ كردن پستان ها را داريد بهتر است بدانيد كه اين موضوع تصمیمی است كه باید کاملا شخصی و آگاهانه گرفته شود و نباید صرفا برای خشنود کردن کس دیگری گرفته شود. توجه داشته باشيد كه اين عمل هم مثل بسياري از اعمال جراحی زیبایی دیگر، به تنهايي تمام مشکلات اصلی زندگی شما را حل نمی کند، اما ممکن است به افزایش اعتماد به نفس و بهبود شکل ظاهری شما کمک کند. اين شماييد كه پس از انجام مشورت هاي كافي بايد تمام فواید و اشكالات بالقوه اين عمل را بررسی نموده و تصميم نهايي را بگيريد.
توجه داشته باشید که روش های مختلفی برای این نوع جراحی وجود دارد. انتخاب بهترین روش برای جراحی بستگی به سن و شرایط فیزیکی بدن شما و شرایط عمومی سلامت شما دارد. محل برش روی پستان ها می تواند متغیر باشد و این شما هستید که پس از کسب اطلاعات کافی در مورد فایده ها و ضررهای احتمالی هریک از روشها، از پزشک معالج خود کمک گرفته و بهترین روش را انتخاب می نمائید.
مهمترین و شایعترین سؤالی که بسیاری از زنان قبل از عمل جراحی بزرگ کردن پستان ها دارند در مورد پروتز است. سؤالاتی نظیر اینکه، جنس پروتز چیست؟ قوام آن چگونه است؟ آیا این پروتزها باعث ایجاد سرطان پستان می شوند؟ آیا این جسم خارجی در بدن باعث آسیب و از بین رفتن پستان طبیعی نمی شود؟ آیا پس از جاگذاری پروتز برای بزرگ کردن یا بالا کشیدن پستانها امکان انجام ماموگرافی یا سونوگرافی برای بررسی های بعدی پستان از بین نمی رود؟ و بسیاری از سؤالات دیگر. در ادامه مطلب شما پاسخ سوالات بالا را خواهید یافت:
جنس پروتز پستانی چیست؟
اگرچه لایه خارجی تمام پروتزها از سیلیکون ساخته شده است ولی داخل آن می تواند از مواد مختلفی مثل آب نمک و یا ژل سیلیکون خالص پر شده باشد. اگرچه سابق براین اغلب پروتزها پر شده از آب و نمک یا ژل سیلیکون ساده بوده، ولی امروزه در اغلب پروتزهایی که مورد استفاده قرار می گیرند (بخصوص در انواع قطره اشکی) از ژل سیلیکون منسجم استفاده می شود.
انواع جدیدتری از پروتزها نیز وجود دارند که پروتزهای تری لوسنت (روغن سویا) و ئیدروژنی از آن نوعند که با توجه به اشکالات احتمالی مصرف آنها، هنوز به صورت گسترده مورد استفاده قرار نمی گیرند. درمجموع می توان گفت با توجه به سابقه 35 سالۀ استفاده از پروتزهای پستانی با جنس سیلیکون، اغلب جراحان تمایل بیشتری برای استفاده از این نوع پروتزها دارند.
شکل پروتزهای پستانی چگونه اند؟
تاکنون 3 نوع شکل کلی از پروتز وجود دارد:
- نوع گرد
- نوع قطره اشکی
- نوع غیرقرینه
پروتزهای گرد اغلب از ژل سیلیکون استاندارد ساخته شده است و شکل آن بصورت یک دیسکت گرد است. قوام این پروتزها بسیار نرم و شبیه بافت طبیعی پستان است. درحقیقت چنانچه از روبرو این پروتزها را نگاه کنیم گرد و مدور هستند و ازپهلو بصورت یک صفحۀ ضخیم می باشند.
پروتزهای قطره اشکی از ژل سیلیکون منسجم پر شده اند. این ژل ها قوام سفت تری دارند که می توانند شکل خاصی به خود بگیرند. وقتی از روبرو به این پروتزها نگاه می کنید، نمایی بیضی شکل دارند و از پهلو نمایی شبیه نسج واقعی پستان دارند به این معنی که قسمت بالای آنها نازکتر و قسمت پائین آنها ضخیم تر است. این پروتزها عموماً نسبت به پروتزهای گرد گران ترند و در لمس کمی سفت تر به نظر می رسند.
پروتزهای غیرقرینه شبیه پروتزهای قطره اشکی هستند با این تفاوت که علاوه بر ضخیم تر بودن قسمت پائین پروتز (کمتر از نوع قطره اشکی)، قسمت خارجی پروتز از قسمت داخلی آن ضخیم تر است. با این توضیح می توان حدس زد که برخلاف دو نوع پروتز گفته شده، استفاده از این نوع پروتزها در سمت راست و چپ متفاوت است و لازم است جراح پروتز غیرقرینه راست یا چپ را بطور مشخص برای هر طرفی که لازم است، انتخاب نماید. از این نوع پروتز بیشتر برای بازسازی پستان بعد از جراحی برداشتن کامل پستان استفاده می شود.
◄ برای جراحی های زیبایی پستان اغلب از یکی از دو نوع گرد یا قطره اشکی استفاده می شود که انتخاب نوع آنها بستگی به نسج پستان و فرم فیزیکی بدن شما دارد. در مواردی که میزان نسج پستان بسیار کم باشد، انتخاب بهتر، پروتزهای قطره اشکی است ولی درمجموع باید بدانید که پروتزهایی که بیشتر مورد استفاده قرار می گیرند، انواع گرد هستند.
◄ از هریک از این پروتزها، انواع مختلفی وجود دارند که از نظر میزانی از بیرون زدگی که در پستان ایجاد می کنند متفاوتند. در حقیقت قطری از پروتز که باعث جلوزدن نسج پستان می شود می تواند در سه شکل کم، زیاد و خیلی زیاد متغیر باشد. این به این معنی است که مثلاً وقتی از روبرو به یک پروتز که قطر آن حدود 5/10 سانتیمتر است و درجه بیرون زدگی کم دارد نگاه کنیم، 3 سانتیمتر بیرون زدگی ایجاد می نماید. درحالیکه پروتزی با همین قطر اگر درجه بیرون زدگی خیلی زیاد داشته باشد، ممکن است بیش از 5/4 سانتیمتر بیرون زدگی را ایجاد نماید.
آیا پروتزهای پستانی باعث ایجاد سرطان می شوند؟
پاسخ این سؤال در یک کلام این است: خیر.
تاکنون هیچ گزارش جامعی که نشان دهد پروتزهای سیلیکونی باعث ایجاد سرطان می شوند منتشر نشده است. تنها گزارشات بسیار محدودی که درخصوص مضرات پروتز منتشر شده اند مربوط به همراهی استفاده از پروتزها و بروز یک بیماری ایمنی وابسته به سیلیکون است که آن نیز مورد تائید قرار نگرفته است. بنابراین می توان گفت که درمجموع، بکارگیری پروتز پستانی برای اعمال جراحی زیبایی پستان و یا جایگزینی پستان، عملی ایمن و کم خطر است.
آیا پس از جاگذاری پروتز امکان انجام ماموگرافی و سایر بررسی ها وجود دارد؟
در گذشته که تنها شیوه دقیق بررسی ضایعات پستانی ماموگرافی بود، جاگذاری پروتز در پستان در افراد پرخطر از نظر سرطان پستان (نظیر کسانی که سابقه خانوادگی ابتلا به سرطان پستان دارند) که باید تحت مراقبت های شدیدتر باشند، توصیه نمی شد. با پیشرفت تکنیک ها و وسایل مورد استفاده در بررسی و غربالگری سرطان پستان نظیر MRI، امروزه این نگرانی رفع شده و منعی برای استفاده از پروتز حتی برای افراد پرخطر وجود ندارد. تنها نکته مهم این است که در افرادیکه پروتز پستانی دارند، لازم است برای برنامه های معمول چک آپ برای سرطان پستان از امکانات دیگری بجز ماموگرافی مثل MRI یا سونوگرافی استفاده شود. توجه کنید که قرار دادن پروتز نه تنها مانع از معاینه صحیح نمی شود، بلکه در مواردی می تواند باعث شود که معاینه ساده تر و بهتر انجام گردد.
بهترین اندازه پروتز کدام است؟
همانگونه که اشاره شد پروتزهای پستانی از نظر شکل و نیز از نظر میزان بیرون زدگی پستانی که ایجاد می نمایند اشکال متفاوتی دارند. توجه داشته باشید با اندازه گیری هایی که جراح شما از پستان شما خواهند کرد، بهترین سایز پروتز پستانی در تناسب با قد و شرایط فیزیکی بدنتان به شما پیشنهاد می شود. عده کمی از بانوان تقاضای پروتزهای بسیار بزرگتر از میزان پیشنهاد شده را دارند. از آنجا که هرقدر حجم پروتز بیشتر باشد پهنای پایه پروتز نیز بیشتر می شود، امکان دارد لبه های پروتزهای بزرگتر از اطراف نسج پستانتان بیرون تر قرار گرفته و مشکل ظاهری برای شما ایجاد کرده و قابل لمس بوده و خوشایند نباشد. البته پروتزهای با درجه بیرون زدگی بسیار زیاد می تواند تاحدودی این مشکل را حل کند ولی بکارگیری این پروتزها هم مشکلات خاص خود مثلا احتمال چرخش و ... را به همراه دارد.
درنهایت این شما هستید که اندازۀ تقریبی از آنچه انتظار دارید را به پزشک خود اطلاع می دهید ولی انتخاب نوع پروتز را باید تاحد ممکن به تصمیم دوجانبه خود و پزشک معالجتان واگذار نمائید.
آیا زمان مشخصی برای باقی ماندن پروتزهای پستانی وجود دارد؟
پاسخ این سؤال این است که پروتزهای پستانی ابدی نیستند.
درحقیقت اگرچه این پروتزها عمر متوسطی بیش از 20 سال دارند، ولی لازم است بصورت مرتب سالیانه بخصوص پس از حدود 10 سال مورد بررسی قرار گیرند. چنانچه پزشک معالجتان هرگونه شکی به سالم بودن پروتز داشته باشد، بعد از انجام معاینه، سونوگرافی و درصورت لزوم MRI درخواست خواهد کرد تا به تشخیص قطعی برسد.
باز شدن و فرسوده شدن جدار پروتز اشکال عمده ای در سلامت شما ایجاد نمی کند ولی لازم است بزودی عمل تعویض پروتز انجام شود. البته توجه داشته باشید با توجه به واکنش طبیعی نسج بدن حول پروتز، (کپسول) محتویات ژل سیلیکونی با نسج پستان شما حداقل تماس را خواهد داشت و شما زمان کافی برای جایگزین کردن پروتز پاره و فرسوده با پروتز سالم را خواهید داشت.
آنچه مهم است اینکه پروتزهای امروزی در مقابل ضربه و آسیب بسیار مقاومند و حتی در برخی موارد، وزن های بسیار زیاد را تحمل می کنند ولی با این حال بهتر است پس از جراحی پروتز دقت کنید که حتی المقدور ضربه ای به پروتز (پستان جدید شما) وارد نشده یا این وسیله مورد فشار قرار نگیرد.
محل قرار دادن پروتز کجاست؟
محل قرار دادن پروتز در یکی از دو محل است:
- پشت پستان
- پشت عضله زیر پستان (عضلۀ پکتورال)
جاگذاری پروتز در هریک از این محل ها بستگی به شرایط فیزیکی بیمار و هدف از جاگذاری پروتز است. بعنوان مثال در مواردی که هدف از جاگذاری پروتز، بازسازی پستان بعد از جراحی برداشتن کامل پستان به دنبال سرطان پستان است، پروتز حتماً باید در پشت عضله جاگذاری شود. چنانچه در این موارد پروتز روی عضله و طبیعتاً زیر پوست (چون بافت پستانی وجود ندارد) جاگذاری شود، امکان بیرون زدن پروتز و عوارض عمل بسیار بالا می رود.
در مواردی که علت انجام عمل جراحی، مقاصد زیبایی است، بسته به شرایط فیزیکی و شکل و حجم پستان امکان جاگذاری پروتز در هردو فضای زیر پستان و زیر عضله وجود دارد. به طور كلي شايعترين محل جاگرازي پروتز در سراسر دنيا پشت عضله است و به ويژه در مواردي كه فرد قبلا پستان هاي بزرگ داشته و در حال حاضر حجم انها به هر دليل كم شده است بهترين انتخاب همين جاگذاري پروتز در پشت پستان است ولی چنانچه نسج کافی از پستان وجود نداشته باشد (پستانهای بسیار کوچک)، ترجیح داده می شود پروتز در زیر عضله جاگذاری شود. شاید بتوان گفت بهترین بیمار برای جاگذاری پروتز در پشت پستان و نه در پشت عضله، بیماری است که افتادگی پستان دارد و نسج پستان کوچک اما کافی برای پوشانیدن پروتز دارد. اغلب خانمهای لاغری که سینه های کوچک یا متوسط دارند و بعد از شیردهی دچار افتادگی پستان ها شده اند، در این گروه قرار می گیرند.
چنانچه در کسی که نسج پستانی بسیار کمی دارد پروتز در پشت پستان جاگذاری شود، پروتز پستانی پس از عمل جراحی لمس خواهد شد و این احساس خوشایندی برای بیمار ایجاد نمی کند. در مواردی حتی لبه پروتز بصورت پلکانی ممکن است از بالا یا از اطراف دیده و حتي لمس شود که موضوع را پیچیده تر می کند.
یکی دیگر از مزایای کارگذاری پروتز زیر عضله این است که در این حالت مامو گرافی با کیفیت بهتری انجام می شود. اشکال آن این است که ممکن است درد یا ناراحتی بیشتری بعد از عمل داشته باشید و پروتز سینه با حرکات خاصی حرکت میکند.
تصمیم در مورد اینکه چه مکانی برای گذاشتن پروتز متناسب اسب در زمان مشاوره مورد بررسی قرار خواهد گرفت.
جاگذاری پروتز در پشت پستان معمولاً ساده تر بوده و جراحی آن کوتاه تر است. درد بعد از عمل در اغلب موارد در این نوع جاگذاری کمتر است. البته نسبت به بسیاری از اعمال جراحی درد و مشکلات پس از عمل، در هردونوع جاگذاری پروتز بسیار کم است و درمجموع می توان گفت که عمل جراحی پروتزگذاری از آن دسته اعمال جراحی است که بعد از عمل درد و مشکلات زیادی برای بیمار ایجاد نمی کند. تنها موضوعی که برخی از بانوان از آن شکایت دارند، احساس کشش نسبی در پوست محل پستان هاست که ناشی از کشیده شدن پوست بوده و مدت كوتاهي پس از عمل برطرف می شود.
بیهوشی مورد استفاده و طول مدت عمل جراحی كدامند؟
معمولا اين عمل جراحی تحت بیهوشی عمومی انجام می شود و گاه لازم ميشود که بيمار يك شب در بیمارستان بماند. انجام اين عمل معمولا بيش از يك ساعت به طول می انجامد.
بهترين برش جراحی برای جاگذاري پروتز كدام است؟
به طورکلی 3 نوع برش جراحی برای جاگذاری پروتز وجود دارد که هریک، کاربردهای خاص خود را دارد و لازم است بجا و به درستی انتخاب گردند:
برش نیم دایره ای در دور هاله پستان
در این روش، برش پوستی در حدفاصل بین هاله و پوست پستان داده می شود. از طریق این برش، فضای مجازی پشت پستان یا پشت عضله مشخص شده و سپس فضای لازم برای جاگذاری پروتز ایجاد می شود. از محاسن ویژه این روش این است که هیچ برش دیگری در هیچ محل دیگری از پستان داده نمی شود. خط برش بعد از ترمیم در حداقل ممکن خواهد بود. آنچه درخصوص اشکالات این روش گفته می شود، امکان ایجاد نقایصی برای شیردهی در آینده است که در درصدی از بیماران دیده می شود. در این روش مانند سایر برشهای دیگر، امکان جاگذاری پروتز در فضای پشت پستان و یا پشت عضله وجود دارد.
برش افقی در زیر چین زیرپستانی
در این روش برش پوستی در حدود يك سانتي متر بالای خط زیرپستانی داده می شود و از این طریق فضای مجازی پشت پستان یا پشت عضله مشخص می گردد و سایر اقدامات نظیر جاگذاری پروتز در روش فبل انجام می گیرد. از محاسن این روش آسانتر بودن تکنیک انجام عمل جراحی و عدم وجود هرگونه برش در نمای روبرو و در وضعیت ایستاده است، اگرچه در وضعیت خوابیده اين خط حدود 5-4 سانتی متري در زیر هردو پستان دیده خواهد شد. این خط معمولاً واضح تر از خطی که در روش اول توضیح داده شد، مشخص می گردد. ذكر اين نكته با تاكيد بيشتر لازم است كه با توجه به وضعیت قرارگیری پستان، این خط برش در وضعیت ایستاده دیده نمی شود و بنابراين بيماران از این نظر مشکل کمی دارند. در این روش هیچگونه آسیبی به شیردهی بیمار در آینده وارد نخواهد شد.
برش در ناحیه زیر بغل:
در این روش برش جراحی در پوست ناحیه زیربغل انجام می شود. از طریق ایجاد یک تونل زیرپوستی به فضای زیر پستان دسترسی پیدا می شود. سپس پروتز را از این تونل عبور داده و در محل مورد نظر قرار می دهیم. آنچه در این روش اهميت دارد این است که در این روش هیچگونه برشی در روی پستان داده نمی شود و آثاری از محل عمل روی پستان وجود ندارد. البته برای برخی از بیماران برشی که در ناحیه زیربغل دیده می شود ناخوشایندتر از برش های پستانی است چرا كه اين خط برش در فسمتي است كه خارج از محدوده پوششي لباس هاي زير مي باشد. از طرفی انجام این روش مشکل تر از سایر روش ها بوده و عوارض احتمالی بالاتری دارد. چنانچه جراح دقت کافی در انجام این عمل نداشته باشد، حتی عوارضی مثل ورم دست می تواند ایجاد شود كه عارضه اي مهم بوده و به سختي قابل درمان است.
سایر روشها
اخیراً گزارش هایی از جاگذاری پروتز با استفاده از برشهای جراحی در سایر نقاط مثل دور ناف شده است که محاسن و اشکالات مخصوص به خود را دارد. ولی به هرحال بجز در موارد بسیار خاص، استفاده از این روش توصیه نمی شود. جاگذاری پروتز از طریق جراحی لاپاروسکوپی نیز در موارد بسیار کمی مطرح شده است ولی با توجه به مشکلات این روش در جاگذاری پروتز، انجام این روش به صورت عمومی درنیامده است.
درمجموع توجه به دونکته ضروری است:
◄ اول اینکه؛ جای محل برش در هرصورت تا مدتها بعد از عمل باقی خواهد بود. البته میزان مشخص بودن محل برش در افراد مختلف می تواند بسیار متفاوت باشد. در برخی از بانوان با گذشت زمان، محل برش کاملاً ترمیم شده و نمای زخم باقیمانده بصورت یک خط بسیار نازک و همرنگ با پوست اصلی بیمار خواهد بود. درحالیکه در برخی دیگر محل زخم، قرمز، متورم و پهن خواهد ماند. اگرچه این حالت نادر است، ولی پیش بینی این موضوع که محل زخم در کدام بیمار بسیار کم و غیرقابل دیدن بوده و یا قرمز و آزاردهنده باشد، امکان پذیر نیست. وجود سابقه قبلی از اسکارهای عمل جراحیِ بد و قرمز، زنگ خطری برای ایجاد مجدد این حالت است. البته عکس این حالت صحیح نیست. یعنی اگر بیمار از محلهای عمل قبلی خود راضی است و مشکل جدی در این محلها وجود ندارد، الزاماً به این معنی نیست که در محل جدید جراحی نیز حتماً محل عمل مشخص نخواهد بود. اگرچه در این موارد احتمال بروز محل جراحیِ بد، بسیار کمتر می شود.
◄ نکته دوم این است که محل برش معمولاً با توجه به نظر جراح (اینکه چه نوع برشی مقدور است) و نظر شما (اینکه محل برش اگر کجا باشد شما راحت ترید) انتخاب می شود. ممکن است شما از وجود محل برش در ناحیه زیربغل بیشتر ناراحت باشید تا برش زیر پستان. این موضوع کاملاً به شما بستگی دارد. شما پیشنهاد خود را به جراح ارائه دهید، چنانچه از نظر تکنیکی برش پیشنهاد شده شما مقدور باشد، جراح نیز نظر شما را مورد توجه قرار خواهد داد.
سوالات شايعي كه براي بيماران پيش ميآيد:
آیا این عمل دردناک است؟
درد در طی عمل جراحی بزرگ کردن سینه تا حدی وجود دارد. پيش بيني اينكه شما پس از عمل چقدر درد خواهيد داشت بسيار مشکل است. در حالی که بعضی افرادا این فرایند را دردناک می دانند، برخي ديگر درد بسیار کمی را بعد از عمل جراحی گزارش مي كنند. مکان قرار دادن پروتز سینه نيز در ميزان درد اهميت دارد. چانچه پروتز در پشت ماهیچه ی سینه ای قرار داده شود درد بیشتر است چون باید مقداری از ماهیچه بریده شود تا فضایی برای گذاشتن پروتز سینه باز شود. بیشتر زنان میزان متوسطي از درد در پنج روز اول دارند که با مسکن قابل كنترل خواهد بود
روزهاي ابتدايي پس از عمل چگونه سپري مي‌شوند؟
پستانها تا حدودی ورم کرده و ممكن است حتي کبود شوند. این حالت معمولا دوتا سه هفته بعد از بین می رود. گاهی اوقات ورم دو سینه ممکن است با هم متفاوت باشد. این حالت عادی است و به مرور زمان بر طرف می شود اگرچه اگر تفاوت زیادی بین دو پستان وجود داشت باید حتما با پزشک تماس بگیرید.
بعد از بزرگ کردن سینه ممکن است به نظر برسد که سینه خیلی در بالا قرار دارد این حالت نیز عادی است.در طی دو ماه اول بعد از عمل كه پروتز کم کم پائین ميآيد و جای خود را پیدا مي‌كند اصلاح خواهد شد . گاهي پروتز در یک طرف سریعتر از طرف دیگر پائین ميآيد. در اين موارد نگران نشوید، چون این حالت بعضی اوقات رخ می دهد.
بدنبال عمل جراحی شما باید از لباس زير (سوتين) مناسب استفاده كنيد كه در زير آن كش پهني وجود دارد. لازم است که به مدت دو هفته محل عمل را خشک نگه دارید. بعد از دو روز پانسمان شما برداشته خواهد شد و زخم بررسی و باز بینی شده و کمی تمیز می شود. اکثرا بخیه‌ای برای کشیدن وجود ندارد چون در اين عمل از بخيه هاي جذب شدنی استفاده ميشود.
چه مدت طول می کشد تا بيمار بتواند به فعاليت هاي عادی باز گردد؟
بيمارمی تواند به آرامي راه برود و کارهای سبک را از روز بعد از عمل انجام دهد. بهتر است در 7 تا 10 روز اول، از انجام هر گونه کارهای سنگين يا بلند کردن اجسام اجتباب كند. بر حسب نوع شغلي كه بيمار دارد بسیاری از زنان بعد از این مدت كوتاه می‌توانند به سر کار خود بر گردند. معمولا او می تواند تمرینات سبک دست و پا ها را بعد از سه هفته شروع کند ولي بهتر است حركات ورزشي بازوها وشانه ها و شنا کردن را بعد از 6 هفته شروع کند. توجه كنيد كه وقتی تمرین و ورزش می‌کنید از سینه بند ورزشی مناسب استفاده نماييد.
رانندگی کردن بعد از یک هفته مجاز است. فعالیت جنسی بعد از حدود 4 هفته میتواند شروع شود؛ اگرچه در این مرحله هم فقط لمس آرام سینه ها توصیه میشود.
آيا حس نوک پستان تغيير مي‌كند؟
در تعدادی از بیماران حس نوک پستان دچار تغییراتی می شود که این موارد می تواند شامل کم حسی، پرحسی و حساسیت نوک پستان و یا بی حسی كامل باشد. توجه داشته باشید که در اغلب موارد این تغییرات حس، موقتی بوده و پس از مدتی بهبود می یابد. البته این زمان می تواند متغیر بوده و حتی تا 2 سال طول بکشد.
آيا اين عمل اشكالي در شیردهی و حاملگی ايجاد مي‌كند؟
چنانچه عمل جراحی از طریق برش زیرپستان یا زیر بغل انجام شود، هیچ مشکلی برای شیردهی ایجاد نمی شود. تنها در مواردی که برش جراحی دور هالۀ پستان باشد، احتمال بروز اشکالاتی در شیردهی وجود دارد.
از نظر امکان انجام بارداری پس از جاگذاری پروتز باید گفت که انجام بارداری پس از عمل جراحی پروتز اشکالی برای بیمار ایجاد نمی کند. تنها موضوعی که باعث نگرانی بسیاری از بیماران می شود این است که بارداری باعث افزایش و تورم بافت شیرساز پستان می شود. اگرچه این حالت پس از اتمام شیردهی برطرف می شود، ولی کشیدگی پوست و درحقیقت بزرگ شدن پوست، ممکن است باقیمانده وباعث شود که پروتز پائین تر از حد معمول قرار گیرد و به نظر برسد که افتادگی تشدید شده است. شاید بتوان گفت که اگر پروتز پستانی در زنانی که قصد باردار شدن در آینده را دارند در زیر عضله جاگذاری شود، این حالت کمتر اتفاق می افتد ولی بهرحال تغییر شکل ظاهری پستان پس از بارداری می تواند باعث نارضایتی بیمار از افتادگی پستان گردد.
بعد از عمل باید چه نوع عوارضی را انتظار داسته باشم؟
عوارض عمل جاگذاری پروتز عموماً کم و قابل چشم پوشی است ولی همانگونه که قبلاً نیز اشاره گردید، این عمل نیز مانند تمام اعمال جراحی دیگر می تواند عوارضی بدنبال داشته باشد. بدنبال این جراحی، دو دسته از عوارض می توانند برای بیمار ایجاد شوند:
دسته اول از عوارض، عوارضی هستند که بصورت عمومی می توانند در تمام اعمال جراحی ایجاد شوند. خونریزی، عفونت زخم، عوارض بیهوشی و ... جزء شاخص ترین مثالها در این خصوص می باشند. اگرچه این عوارض در عمل جراحی پروتزگذاری بسیار نادرمی باشند، ولی بهرحال احتمال ناچیزی از وقوع دارند.
دسته دوم از عوارض، آن دسته از عوارضی هستند که بصورت اختصاصی در این عمل امکان ایجاد شدن دارند. بعنوان مثال بیماری که پروتز برای وی گذاشته می شود، در معرض ایجاد عفونت پروتز است. این عارضه بویژه با درمان های پیشگیرانه آنتی بیوتیکی بسیار نادر است و احتمال ایجاد آن بسیار بسیار کم است. مثال دیگر در همین موارد، ایجاد کپسول دور پروتز است.
کپسول پروتز چیست؟
درحقیقت گاهی سیستم دفاعی بدن فرد، در درازمدت، پروتز را بعنوان یک جسم خارجی درنظر گرفته و به آن حمله می کند. در این حالت کپسولی دور پروتز ایجاد شده و التهاب آن باعث کشش و کوچک شدن فضا و سفتی و تغییر شکل پستان می شود. اگرچه این حالت نیز قابل درمان بوسیله داروها و یا جراحی دیگری است ولی به هرحال این عارضه از مواردی است که آزاردهنده می باشد.
پیش بینی اینکه این کپسول در کدام بیمار ایجاد می شود، بسیار مشکل است. این نکته تاکید می شود که وجود کپسول به خودی خود یک موضوع طبیعی است و تنها منقبض شدن آن باعث بروز عارضه و بدشکلی پستان می شود. این عارضه در موارد بکارگیری پروتزهای قدیمی شایعتر بود و امروزه با تغییر ساخت پروتزها، این عارضه به مراتب کمتر شده است. به طوریکه بروز این عارضه از حدود30 درصد به حدود 5 درصد رسیده است.
دلیل ایجاد انقباض کپسولی کاملا مشخص نیست اما به نظر می رسد که چند عامل در ایجاد آن موثر باشد. درجات مختلفی از انقباض وجود دارد و بیشتر مواقع تنها میزان کم و ملایمی از انقباض ایجاد می شود. اگر چه در تعداد بسیار کمی از آن ها هم ممکن است این سفت شدگی آنقدر شدید باشد که برای بیماران ایجاد مزاحمت کند، حتی ممکن است که دردناک شده و یا باعث انحراف سینه از حالت عادی شود. این حالت ممکن است در یکی یا در هر دو سینه رخ دهد و در هر طرف میزان سفت شدگی متفاوت باشد.
کپسول پروتز ممکن است در هر زمانی رخ دهد حتی سال ها بعد از عمل، اگرچه بیشترین احتمال رخ دادن آن در سه سال اول بعد از عمل جراحی می باشد. متأسفانه در حال حاضرهیچ راه مؤثری برای جلوگیری از ایجاد انقباض کپسولی وجود ندارد.