زندگی پس از سرطان پستان
از همان لحظه ای که متوجه می شوید به سرطان پستان مبتلا شده اید، زندگیتان تغییر خواهد کرد. اما ابتلا به این بیماری، به معنی پایان زندگی نیست. برای مواجه شدن با سرطان پستان و برای اینکه خودتان بتوانید بهترین حامی و مشاور خود باشید، در ابتدا باید بدانید با چه چیز روبرو هستید. باید بدانید سرطان پستان چیست و چگونه می توانید با آن زندگی کنید.
روشهای بهبود فکر
شکی نیست که سلامت روحی به اندازه سلامت جسمی اهمیت دارد و به همین علت تمام بیماران باید از روشهایی که بتواند آنها را در تأمین سلامت روحی کمک کند استفاده کنند. این روشها می توانند شامل روشهای درمانی مثل گروه درمانی و خانواده درمانی، روشهای طب مکمل و جایگزین مثل مراقبه، یوگا و … باشد. بدیهی است که در تمام این مراحل و صرف نظر از روشی که برمی گزینید، توسل به خداوند و یاری خواستن از او می تواند در بهبود بیماری جسمی و آرامش فکری شما نقش اساسی داشته باشد.
خوشبختانه در کشور ما ایمان و فرهنگ دینی به رفع بسیاری از احساسات منفی ناشی از سرطان مانند تنش، احساس انزوا، خشم و افسردگی کمک می کند. در حقیقت توکل به خداوند و در نظر گرفتن خواست او در امور انسان می تواند کمک شایان توجهی به تطبیق شما با بیماری کند. نتایج تحقیقی که در کشورمان انجام شده است، نشان می دهد که در ایران اغلب بیماران از روش های مذهبی مانند دعا و نذر و … برای آرامش روحی خود استفاده می کنند. این موضوع که توکل به خداوند و کمک گرفتن از معنویات در رسیدن به آرامش لازم بسیار مؤثر است موضوعی اثبات شده در تمام نوشته های علمی است ولی توجه کنید که هرگز نباید با تکیه به این موضوع اقدامات درمانی را به تعویق انداخت.
رابطه با همسر
مانند هر مشکل مهم و پیچیده در زندگی و یا هر بیماری صعب العلاج دیگر، سرطان می تواند زن و شوهر ها را بهم نزدیکتر کند، اما چنان چه درک لازم از شرایط جدید در هر یک از دو نفر وجود نداشته باشد، گاهی مشکلاتی را حتی در زندگی افرادی که قبلا ارتباط بسیار خوبی با یکدیگر داشته اند، ایجاد می کند.
یاد بگیرید که چگونه با هم صحبت کنید و به حرفهای یکدیگر گوش بدهید. بدون اینکه قضاوت یا نصیحت کنید با یکدیگر صحبت کنید. این کار می تواند در این شرایط دشوار، ارتباط شما را حفظ کند یا حتی آن را بهبود بخشد.
شما باید به خاطر داشته باشید که ممکن است در این شرایط و با توجه به استرس بسیار زیادی که دارید حساس تر از همیشه باشید ولی توجه کنید که:
– شریک زندگیتان هم ممکن است به خاطر نگرانی از بیماری شما و حفظ بنیان خانواده در فشار روحی زیادی باشد. سعی کنید شرایط او را هم درک کنید.
– ممکن است او نتواند به درستی احساس همدردی خود را ابراز کند. در این شرایط بهتر است شما شرایط را به گونه ای مهیا کنید تا او بتواند این کار را به درستی انجام دهد. می توانید حتی در این مورد با روان پزشک مشورت کنید.
توجه داشته باشید که در ایجاد این بیماری، همسرتان هیچ نقشی نداشته و بیشتر از همه از این موضوع رنج می برد.
بسیار مهم است که در چنین مواقعی، شوهران بدانند که:
- آنچه همسرشان به آن نیاز دارد، عشق است نه ترحم. توجه کافی و مفید به همسر از جمله مواردی است که دقت ویژه ای را می طلبد زیرا مرز آن با رفتارهای ترحم آمیز بسیار نزدیک است. گاه توجه بیش از حد باعث افزایش نگرانی های بیمار می شود و برعکس بی توجهی به این موضوع مهم حتی اگر با قصد “حساسیت زدایی بیمار و القای کم اهمیت بودن بیماری برای بیمار” انجام شود، می تواند نتیجه ی کاملا معکوس داشته باشد.
روابط زناشویی پس از سرطان پستان
بسیاری از زنان پس از ابتلا به سرطان پستان، نسبت به مسائل جنسی تمایل کمتری دارندکه علت آن می تواند داروها، تغییر شکل ظاهری بدن یا استرس ناشی از تجربه بیماری باشد. با این حال اگر قبل از بیماری، فرد روابط زناشویی موفقی با همسرش داشته است، پس از بیماری نیز می تواند داشته باشد
توجه داشته باشید که اغلب روش های درمانی سرطان پستان می توانند بر جنین اثرات سوء جدی داشته باشند، بنابراین حتما از یکی از روش های مطمئن برای جلوگیری از بارداری استفاده کنید.
روابط با فرزندان
به بچه ها چه بگوئیم؟
حتی فرزاندان کوچکتر هم می فهمند که اتفاقی در خانواده افتاده است. تظاهر به اینکه همه چیز عادی است ترس آنها را افزایش می دهد. بهتر است موضوع را به شیوه ای که برایشان قابل فهم است، به آنها بگوئید، مثلا” به بچه های کوچک بگوئید که «سینه ام ناراحت بود مجبور شدم آن را عمل کنم و حالا داروهایی استفاده می کنم که مرا خسته و ضعیف می کند». در واقع به این ترتیب به فرزندتان فرصتی می دهید تا به شما کمک کند و در مورد ترسهای خودش با شما صحبت کند.
سعی کنید فعالیتهای معمولی خودتان را در رابطه با مراقبت و توجه به بچه ها هر چه زودتر دوباره شروع کنید، این کار به آنها کمک می کند تا احساس امنیت کنند و خود را با شرایط جدید سازگار نمایند. در مورد تغییراتی که در ظاهرتان ایجاد شده، با آنها صادقانه گفتگو کنید. آنها را تشویق کنید تا احساسات و عواطف خود را با نقاشی یا آواز خواندن بیان کنند.
بچه های بزرگتر ممکن است عصبانی یا گوشه گیر شوند. اما اگر بدانند موضوع چیست و بدانند که در امنیت هستند، آزادانه در مورد احساساتشان صحبت خواهند کرد. همچنین می توانند در امور منزل به شما کمک کنند و این باعث می شود تا احساس کنند در جریان بهبودی شما سهیم هستند. اگر نتوانند با شما راحت صحبت کنند، آنها را هدایت کنید تا با اعضای دیگر خانواده که با آنها راحت هستند، در مورد بیماری شما حرف بزنند.
اگر فرزندانتان بزرگ و بالغ هستند، ممکن است نگران سلامتی خودشان هم باشند، بویژه برای دخترها از نظر خطر ابتلا به سرطان پستان فامیلی یا ارثی این موضوع مهمتر است. این موضوع ممکن است باعث شود که فرزندان نسبت به مادرشان احساس خشم و عصبانیت نشان دهند. اطلاعاتی در مورد بیماری به دست بیاورند و در برنامه های غربالگری و تشخیص زودرس شرکت کنند.
در مجموع باید به این نکته توجه داشته باشید که در صورتی که خود شما واقعا آرامش نداشته و بیماری خود را نپذیرفته و با آن کنار نیامده باشید، نخواهید توانست به فرزندانتان آرامش بدهید. توجه کنید که تظاهر به آرامش تقریبا هیچ وقت موفق نخواهد بود.
گروههای حمایتی
گروههای حمایتی مجموعه ای از افراد مبتلا به یک بیماری، در اینجا سرطان پستان، هستند که به دور یکدیگر جمع می شوند و اهدافی مانند « تبادل تجربیات ناشی از بیماری»، « انتقال اطلاعات به یکدیگر» و « حمایتهای روحی _ روانی از یکدیگر» را دنبال می کنند. شرکت در این گروهها فرصتی برای شما فراهم می کند تا به راحتی مشکلات خود را با سایر بیماران در میان بگذارید واز هم فکری و همدلی آنها استفاده کنید و متقابلا” خودتان هم به افرادی که احتیاج به حمایت دارند، کمک کنید.